Qëndro
Ti vëlla i imi
Ndize zemrën zjarr!
Verbo pengesë-shpikësit
Dhe qëndro shqiptar.
Në dritën e ditës
Sheh rrugën ku shkel,
Porse natën shtegu
S’dihet se ku del…
Dhe në labirinte
Bashkë me shokë e miq
Mund të hyjë padashur
Gjarpëri lakuriq.
Ka hequr lëkurën
Këmbët s’i fsheh më…
Forco mik retinën,
Zbuloje atë !
Se me errësirën
Helmin sjell tek ty
Pastaj çdo vëmendje
Humbin ata sy.
Më pas s’di ç’të ndodhi,
Më pas s’di kush je,
Derisa i humbur
Endesh në këtë dhe.
Neper netët – dritë
Ndize zemrën zjarr
Kapërce pengesat
Dhe qëndro shqiptar.
Mbaji sytë hapur
Ti vëlla, ti mik
Erës ktheju ballas
Mos u tremb, mos ik.
Lirisë hapi zemren,
Me diellin jeto.
Erresirës dorën
Kurrë moj ja afro.
