Saturday, August 27, 2011

Skënderbeu në Krujë



Skënderbeu në Krujë


Dy sytë e derdhur në bronz

Vështrojnë andej larg, tej nga malet…
Një qiell i trazuar në sfond
Si det i mbuluar me valë.


Atje ku qëndron përjetësisht,

Nga malet vështrimin drejtuar,
Një fllad që fryn butësisht
Fëshfërin për të t’shplodhur, shpenguar.


Mbi shpatën tënde zogjtë

Cicërojnë lehtësisht pa pushim.
Pranë teje prapë njerëzit e tu
I sheh në çdo mbrëmje dhe zgjim.


Nuk kanë të mbaruar stuhitë

Që nga malet vijnë plot gjëmim
Por në malet e larta drejtohet
Përjetë i yti vështrim…!


Nuk mbarojnë asnjëherë pabesitë

Që Shqipërisë i trokasin sërish
Por ti dhe i derdhur në bronz
E tërheq si magnet – lartësish …!


Nuk ka minuta për prehje

Në sytë e bronztë – horizontit.
Qetësi sjell në zemrat e njerëzve
Je shpatë e Dorës së Zotit.


Në kohë te këqia e të rënda

Në kaos apo çmenduri …
Ti je atje dhe në zemra
Gjithmonë na risjell krenari.